Αχ πατρίδα μου γλυκια... (μέρος δεύτερον)

Πιστεύω ότι ωρίμασαν πλέον οι πολιτικές και κοινικοοικονομικές συνθήκες για να δημοσιεύσω το συγκεκριμένο ποστ. Πέρα από τη γνωστή πρόθεσή μου να αφυπνίσω το γένος με τραγούδια πατριωτικού τύπου, πολλοί άλλοι παράγοντες με ώθησαν στο να σας παρουσιάσω αυτό το απαράμιλλο τραγούδι, που όμοιό του έχουμε να ακούσουμε στην Ελλάδα από την εποχή της Βέμπο τουλάχιστον. Και οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής:

α) Πολυ χαμηλή συμμετοχή στην ψηφοφορία μου! Ντροπής! Πρεπέι να σας τονώσω κι άλλο το πατριωτικό αίσθημα μου φαίνεται
β) Οι απαιτησεις των αναγνωστών του προηγούμενου ποστ της ιδιας σειρας
γ) Η εμμονη αλλων μπλογκερς με τη συγκεκριμενη αοιδο (Ειδικα του strahd νομιζω ότι του εχει γινει κρυφός πόθος!)
δ) Το εχω ταξει στον gsus απο τον Ιουλιο
ε) Το οτι θα προτεινω στον Αρχηγο να το κανουμε επίσημο ανθεμ της παραταξης
στ) Το οτι αναχωρω αύριο για την παγωμενη Νορβηγια και γυριζω παραμονες εκλογων, οποτε ενα εθνεγερτικο ποστ σαν αυτο δεν θα ειχε αποτελεσμα τελευταια στιγμη

Ηρθε η ωρα λοιπόν! Το ποστ που ολοι περιμεναμε!






Μια Λαιδη μα τι Λαιδη... Μια Λαιδη που παράτησε τους τιτλους ευγενείας, τις κοσμικές αυλές και τη στοργική αγκαλιά του Λόρδου της (η του εραστή της, γιατί, μόνο η Λαιδη Τσάτερλι θα έχει;) και ξεχύθηκε στους δρόμους και στις χωματερές να διαμαρτυρηθεί για το ξεπούλημα της πατρίδας της... Συγκινητικό... ένα δάκρυ αργοκυλάει στο σκαμμένο από τα χρονια και τις κακουχίες πρόσωπό μου...

Η λαιδη λοιπόν εγκλωβισμενη μεσα σε μια μουσειακης αξιας Μερσεντες-να-ναι-δεν-ξερω-γω-τι συμβολίζει τον εγκλωβισμό του σύγχρονου Έλληνα στα γρανάζια της διαφθορας. Ως γνήσια επαναστατρια όμως, αποδρά από τον εγκλωβισμό και νατη φατσα κάρτα σε μια μαντρα αυτοκινητων, κίνηση παράτολμη γιατι μπορει να την περασουν για αποσυρθέν όχημα και να τη στειλουν στο χυτηριο σουμπιτη. Ας ειναι...

Να τη παλι κολλημενη στο τζαμι του αυτοκινητου, σαν παιδακι που περναει απεξω απο το Αλλου φανπαρκ, και μπαινουμε κουπλε με γκρο στην ολοκαινουργια μυτουλα και στο ελαφρως στραβοχυμενο κάτω χείλος, κάτι σαν το στόμα της Φώφης στο ανάποδο (ειδες τι κανουν Αντζελα μου τα πολλά μποντοξ,όπως λες και εσύ; Τουλαχιστον η αλλη το επαθε απο ατυχημα η κακομοιρα). Η σκηνική παρουσία ολοκληρώνεται με ένα πρόχειρο μεταξωτο φορεματάκι, απαραίτητο όταν φυσαει στα εργοστασια μπροστα και στα σκουπιδια πλάι, καλή ώρα, και την Αντζελα να υψώνει αγέρωχα το ανάστημά της και να προτάσσει άφοβα τα στήθια της ως άλλη Μπουμπουλίνα μπροστά από σωρους παλιοσιδερα (για να δω τα κρεντιτς, κινησιολογία δίδαξε η Μιμή Ντενίση μήπως;) Κάπου εκεί που θάβει τους πολιτικούς μάλιστα κοιτάει μια δεξιααα (πολιτικοι) μια αριστεράααα (γαλονάδες), μην την ακουσει και κανεις και φαει ξυλο βραδυατικα.

Ακολουθεί τουτού ανευ ζαντολάστιχου και η Λαιδη μας λέει ότι την υποχρεώνουν να ζει στα υπογεια (προφερεται με j, όπως τα ανώγεια και κατωγια).Και καπου εκει μπροστα στη νταλικα(προσεξτε τη σημειολογια, εχει κανει ζημια η νταλικα στις εγχωριες αοιδους δυο χρονια τωρα) ξεχειλίζει η οργή και μπαίνουμε στο ρεφρεν με εντονα τιναγματα των χεριων. Ανεβαινει και στο καπό του ντατσουν να το βροντοφωναξει, ε τι, δεν πειστηκατε ακομα;

Κουπλε ξανα στο ιδιο σκηνοθετικο μοτιβο, και η Λαιδη βλέπει σαράβαλα όπου και να κοιταξει... Ακομη και στον καθρεφτη της, συμπληρωνω εγω.Σουρνει με βαρια βηματα το πανακριβο φορεμα της, σκυβει και λιγο γιατι κοψομεσιαστηκε απο την ορθοστασια και αρχιζει να τριβεται γιατι την επιασε και η ψυχρα ελαφρως.Χτυπηματα χεριων πανω κατω, αγριαδα στο βλεμμα και καπου στο ρεφεν ξαπλωνει μπροστα στο Ντατσουν σε ποζα "ζωγραφιστε με τωρα".

Καπως ετσι φτανουμε στο χαιλαιτ του τραγουδιου, δηλαδη στο μονολογο-απαγγελια στο 2,30. Με εντονη θλιψη και απογοητευση στο βλεμμα η Λαιδη μοιρολογα για τα δεινα της πατριδας θυμίζοντας έντονα την Τσιταρα απο τους Θαντερκατς, ενω παιρνει ποζες αρχαιας κόρης (αμα φοραγε και μπρασελε, θα έλεγα οτι ηταν ποζα για μπιζου του Καρτιε). Ξανα πανω στο ντατσουν προς το τελος, φερτε της καποιος μια δαδα να κανει τη Mrs Liberty επιτελους, αφου το χει. Το βιντεο τελειωνει με το θλιμμένο βλέμμα της αοιδού και με την κάμερα να περιπλανιεται στη σαβουρα με νοημα.

Σας αρεσε ο βιντεος; Ξερω, πολυ. Ας δουμε λοιπον και τους στιχους πριν παμε για υπνο:


Τώρα κατάλαβα τα χρόνια μου πως χάλαγα
όταν με στέλνανε σχολείο να σπουδάσω.

Αααα ετσι εξηγείται... Χαμένα χρόνια θεωρουσες το σχολείο...

Με υποσχέσεις που δεν είχανε αντάλλαγμα
θέλαν κι εγώ μία ψυχή να εξαγοράσω. Περικαλώ;


Αυτοί τα λόγια τα μεγάλα που φωνάζουνε
- πολιτικοί και γαλονάδες και λαμόγια -
έχουνε μάθει τις ζωές μας να ρημάζουνε,
θέλουν να ζουν στα ρετιρέ κι εμείς στα υπόγεια.

Πες τα συντροφισσα!ΚΑΤΩ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!ΚΑΤΩ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ!

Αχ, πατρίδα μου, θύμα σε κάνανε,
σε ξεπουλήσανε και σε πεθάνανε.

Την πεθανανε ΑΦΟΥ την ξεπουλησανε; Κι αυτοι που την αγορασαν δε ζητησαν τα λεφτα τους πισω;

Αυτοί οι σωτήρες σου που δήθεν νοιάζονται
σου κλέβουν όνειρα και τα μοιράζονται.

Μισο ονειρο εγω, μισο εσυ, εμεινε και ενας εφιαλτης, ποιος τον θέλει;

Εγώ ταξίδεψα στο άπειρο και άντεξα
από φουρτούνες κι από μπόρες να περάσω.

Ναι καλα,και για τον Τιτανικο τα ιδια λέγανε πριν βουλιάξει

Πήρα τον πόνο αγκαλιά μου και τον κράτησα
μήπως μπορέσω και τα λάθη τους ξεχάσω.

Ααααπ πολυ καλη μέθοδος, και πανω απολα σαφης. Είχε αποτέλεσμα;

Δεν ξερω τι αλλο να πω. Υποκλινομαι με δεος μπροστα στη δημιουργια αυτη, αλλα και στη Βεμπο του 21ου αιωνα. Κριμα που δεν κατεβαινει στις εκλογες να τη σταυρωσω με καμαρι...Ναι ρε, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ! (σνιφ σνιφ).

Αντε σας χαιρετω... Εχω ραντεβου με ενα φιορδ...