Ταξιδιωτικες εντυπωσεις:Σαλτσμπουργκ, Αυστρια

Επεστρεψα! Ανανεωμενος απο τον Αλπικο αερα, με καμποσες φωτογραφιες και ενα παραπανισιο κιλο!

Ο,τι και να πω για το Σαλτσμπουργκ θα ηταν λιγο. Η πολη του Μοτσαρτ ειναι απλα μαγικη, οπως θα δειτε και οι ιδιοι απο τις φωτογραφιες που ακολουθουν. Μαλιστα, ενα πολυ μεγαλο μερος της εχει διατηρηθει οπως ακριβως ηταν το μεσαιωνα, με τα βαρια και ψηλα κτιρια και τους στενους δρομους. Ας μιλησουν οι φωτογραφιες ομως (και καντε τους κλικ για μεγενθυνση αν χρειαζεται):



Το σκηνικο προοιωονιζοοταν ειδυλλιακο απο το αεροπλανο κιολας, καθως πετουσαμε σχετικα κοντα στις χιονισμενες Αλπεις.



Η πρωτη μου εικονα απο την πολη, απεναντι ακριβως απο εκει που έμενα. Ειναι να μην ξεκινησεις αισιοδοξα την εκδρομη σου;



Η εισοδος του τουνελ που οδηγει στην παλια πολη.






Ο κεντρικος εμπορικος δρομος της πολης. Κτιρια μπαροκ αισθητικης στεγαζουν μοντερνα καταστηματα.







Τα γλυκα και οι καφεδες τους ηταν μια γλυκια αμαρτια (εξ ου και το παραπανισιο κιλο που λεγαμε). Απο την τριτη φωτο το γλυκακι που λειπει τερμα δεξια ηταν το στρουντελ που μολις ειχα τσιμπησει(τα ρημαξα τα στρουντελ γμτ). Εμ, ετσι που στα φερνουν στο τραπεζι πως να αντισταθεις;






Κτιρια στην πλατεια Μοτσαρτ



Περιττο βεβαια να αναφερω οτι ο Μοτσαρτ ηταν εκνευριστικα παντου, τετοια εκμεταλλευση ενος και μονο ανθρωπου δεν εχω ξαναδει.


Και το σπιτι οπου γεννηθηκε ο Μοτσαρτ, το οποιο και λειτουργει σαν μουσειο. Πηγα και εκει, μεγαλη απογοητευση, καθολου ενδιαφερον.




Ο ποταμος Salzach διαρρεει την πολη σε ολο το μηκος της.


Οι εντυπωσιακοι κηποι σε ενα παλιο ανακτορο του Σαλτσμπουργκ, και το καστρο της πολης στο βαθος.




Το καστρο δεσποζε στον οριζοντα της πολης και εμοιαζε βγαλμενο απο παραμυθι




Βολτα στο εσωτερικο του καστρου



Η θεα απο το καστρο μοναδικη.

Το κονσερτο

Το δευτερο βραδυ ανεβηκαμε ξανα στο καστρο για βραδυνο και για να παρακολουθησουμε κονσερτο μουσικης δωματιου μεσα στους χωρους του καστρου, γιατι δεν γινεται να φυγεις απο το Σαλτσμπουργκ χωρις να ακουσεις λιγη κλασσικη μουσικη! Το ακολουθο ειναι το επιδορπιο που μας σερβιραν, οπως ακριβως αρμοζει στην πολη της μουσικής!


Και αυτη ειναι η αιθουσα του κονσερτου απαραλλαχτη οπως ακριβως ηταν τον 13ο αιωνα (αν θυμαμαι καλα).Εκει ακουσαμε (τι αλλο;) Μοτσαρτ αλλα και Χάυντν.





Εκδρομη στο βουνο


Προτελευταια μερα και αποφασισαμε να ανεβουμε στο βουνο, γιατι εκδρομη στην Αυστρια χωρις αναβαση στις Αλπεις δε λεει! Η μερα ηταν χαλια και τα βουνα δε φαινονταν απο την ομιχλη, και εγω φοβομουν οτι τσαμπα ο κοπος, θα ανεβαιναμε στο βουνο και δε θα βλεπαμε ουτε τη μυτη μας. Τελοσπαντων ξεκινησαμε για μια τοποθεσια οπου υπηρχε τελεφερικ μεχρι την κορυφη ενος βουνου.



Οσο ανεβαιναμε με το τελεφερικ οι φοβοι μου εδειχναν να επιβεβαιωνονται, καθως μπαιναμε μες στο συννεφο και η ορατοτητα μειωνοταν ραγδαια...



και ξαφνικα...




...το συννεφο χαθηκε και μπροστα μας ξεπροβαλε η κορυφη του βουνου, σαν ακουμπισμενη στα συννεφα, οπως τα μαγικα βουνα που ακουμε στα παραμυθια. Και πανω που πηγα να πω οτι λιγα πραγματα που εχω δει στη ζωη μου ειναι τοσο ομορφα, εριξα μια ματια γυρω μου και εμεινα αφωνος. Γιατι αυτο που με περιεβαλε ηταν ισως το πιο ομορφο σκηνικο που εχω δει ποτε. Οι φωτογραφιες φοβαμαι οτι δεν αποτυπωνουν την πραγματικοτητα στο ελαχιστο. Παρτε μια ιδεα:





Ξαφνικα ολος ο κοσμος ειχε γινει μια μαζα απο συννεφα,που πανω της σαν να επεπλεαν δυο-τρια χιονισμενα βουνα. Δεν ξερω αν τα λογια μπορουν να περιγραψουν την εικονα, ξερω οτι ειμαι ευτυχισμενος που ετυχε να δω κατι τετοιο απο κοντα...

Στη συνεχεια ανεβηκαμε στην κορυφη του βουνου, οπου εκει πια ενιωθες οτι ησουν στην κορυφη του κοσμου. (Σ αυτο συνηγορουσε και ο σταυρος που εχουν βαλει εκει, σαν να σου λενε Τερμα Θεου φιλε μου, δεν παει αλλο).




Εκει αφησα και το αποτυπωμα μου...



Το χιονι ηταν κυριολεκτικα μεχρι το γονατο...



Και φυσικα αυτο που επακολουθησε ηταν ζεστη σουπιτσα στο μικρο εστιατοριο που ηταν εκει, οπου και βγαλαμε παπουτσια και καλτσες για να στεγνωσουμε, και τους το καναμε τσαντηρι των ανθρωπων!



Το υψομετρο που ανεβηκαμε, για την ιστορια...


Και οπως ολα τα ωραια πραγματα, ετσι και η αναβαση στο βουνο τελειωσε, γιατι το τελεφερικ εκλεινε... Και ετοιμαστηκαμε και παλι για τη βουτια στα συννεφα...



Και καπου εδω πρεπει να κλεισω το ποστ-μακρυναρι, γιατι αμα συνεχισω με τις διακοσιες-κατι φωτογραφιες που εβγαλα θα με διαγραψουνε απο το blogger! Συγχωρεστε με για τον ενθουσιασμο μου αλλα πραγματικα η εμπειρια ηταν αξεχαστη. Και μονο για την αναβαση στο βουνο, θα ξαναπηγαινα! Την αλλη βδομαδα κιολας!