11/07/2008

Psycho buildings @ the Hayward

Η πολυαγαπημένη Hayward Gallery είχε σήμερα τα γενέθλια της! Σαραντάρησε και είπε να μας κεράσει εισητήρια των 40 πεννών, αντί για την κανονική τιμή των 10 λιρών . Νά'ναι καλά!

Ευκαιρία λοιπόν για τον διδακτορικό φοιτητή με τον άπλετο ελεύθερο χρόνο να πάει να δει την έκθεση Psycho Buildings, που την είχε βάλει καιρό στο μάτι αλλά περίμενε τη συγκεκριμένη μέρα για να τη δει.

Η έκθεση αυτή παρουσιάζει εκθέματα καλλιτεχνών που θέλησαν να ασχοληθούν με την αρχιτεκτονική μέσα από το προσωπικό τους πρίσμα, και να δημιουργήσουν εκθέματα-"κτίρια" που μας προκαλούν να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με το χώρο και το περιβάλλον μας, όπως λέει το ενημερωτικό της έκθεσης. Φυσικά, αυτό εξαρτάται και από τον τρόπο με τον οποίο τα βλέπει και ο θεατής, οπότε το αν πετυχαίνουν το στόχο τους είναι θέμα προς συζήτηση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μερικά από αυτά ήταν πραγματικά εντυπωσιακά. Για να δούμε κάποια που μου άρεσαν:


Normally, proceeding and unrestricted with without title-Gelitin

Μια από τις ταράτσες τις Hayward μετετράπη σε λίμνη για το έργο αυτό, στην οποία μπορούσες να κωπηλατήσεις με φόντο τον Τάμεση και το London eye. Σίγουρα η μεγαλύτερη attraction της έκθεσης και μια ειδυλλιακή εμπερία (περιττό βέβαια να αναφέρω ότι για εμένα δεν ήταν και τόσο ειδυλλιακή, γιατί μην έχοντας κωπηλατίσει ποτέ στη ζωή μου, δεν ήξερα πώς να το κάνω, και η βάρκα δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το σημείο στο οποίο ανέβηκα. Ρεζίλι έγινα, έφυγα σαν τη βρεγμένη γάτα! Τουλάχιστον μπήκα στη βάρκα, οκ!). Η ιδέα πίσω από το έκθεμα αυτό ήταν να δημιουργηθεί μια γαλήνια και χαλαρωτική γωνία , που να έρχεται σε αντίθεση με το αυστηρό τσιμέντο της Hayward.

Observatory-Tomas Saraceno

Ουσιατικά ένα τεράστιο μπαλόνι χωρισμένο στα δύο, το οποίο έμενε φουσκωμένο γιατί ήταν αεροστεγώς κλεισμένο. Το πάνω μέρος ήταν και το πιο ενδιαφέρον, καθώς αν έμπαινες εκεί μπορόυσες να κυλιστείς σε μια μαλακή μεμβράνη και να δεις τον κόσμο από ψηλά νιώθοντας ότι αιωρείσαι. Δυστυχώς γινόταν κλήρωση για το ποιός θα ανέβαινε εκεί, γιατί προφανώς δεν τους άντεχε όλους, και εγώ ήμουν άτυχος, αν και δοκίμασα δύο φορές. Το κάτω μέρος ήταν ανοιχτό για όλους εμάς τους άτυχους, που παρακολουθούσαμε τους τυχερούς να ίπτανται πάνω από τα κεφάλια μας.



Staircase-V, Do Ho Suh
Οταν ο Suh μετακόμισε από την Κορέα στις ΗΠΑ, το βίωσε λίγο σαν πολιτισμικό σοκ (και με το δίκιο του), και ώς αντίδραση άρχισε να φτίαχνει έργα με θέμα το παλιό και το νέο του σπίτι, όπως αυτή η σκάλα και το κεφαλόσκαλο από το διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη.




Life tunnel-Atelier Bow-Wow

Ένα μεταλλικό πέρασμα από τη μία άιθουσα στην άλλη, στο οποίο μπαίνεις σκυφτός και σιγά σιγά όσο προχωράς σηκώνεσαι, αναπαριστώντας τα στάδια ανάπτυξης στη ζωή του ατόμου.




Show room-Los Carpinteros

Ένα από τα αγαπημένα μου εκθέματα, αναπαριστά ένα δωμάτιο τη στιγμή μιας έκρηξης ή μιας φυσικής καταστροφής. Η φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει το μέγεθος και τη δραματικότητα της σκηνής, όπου βλέπεις τοίχους, συσκευές και έπιπλα να καταστρέφονται ακολουθώντας τη φορά ενός νοερού ωστικού κύματος.

Fallen star 1/5-Do Ho Suh

Την τιμητική του είχε ο Suh με δύο εκθέματα. Και εδώ ασχολείται με το πολιτισμικό σοκ που συνόδευσε τη μετανάστευσή του στην Αμερική. Το πατρικό του σπίτι σφηνώνεται στην πολυκατοικία που έμεινε ως φοιτητής στη Νέα Υόρκη, δείχνοντας τη σφοδρότητα με την οποία έγινε αυτή η άλλαγη.



Αυτά τα ολίγα! Σας αφήνω με τα πόστερς της έκθεσης, τα οποία είναι αναπαραστάσεις της Hayward όπως την φαντάστηκαν οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση!

Το βράδυ έχω Βανέσα Ρεντγκρειβ! Να αναμένετε ανταπόκριση!










5 comments:

ZlatkoGR said...

Καταπληκτικό, δεν ήξερα πως υπήρχε κάτι τέτοιο στο Λονδίνο!

Aviator said...

Πολύ ενδιαφέρον. Μόνο στο Βερολίνο είχα δει κάτι παρόμοιο..

mahler76 said...

Αχ κι εγώ θέλω!!!! Παίζει να πήρες κατάλογο της έκθεσης να τον φωτοτυπήσω???

hourglass said...

Όταν η αρχιτεκτονική πραγματικά γίνεται τέχνη...

Anonymous said...

τεχνη...
Καταπλικτίκ!

Blog Widget by LinkWithin