Ταξιδιωτικές εντυπώσεις: Δουβλίνο

Να μαι κι εγω. Μισό να ξαραχνιάσω λίγο το blog, γιατί έτσι όπως είναι οι υποχρεώσεις μου φέτος το έχω αφήσει στη μοίρα του.

Τις προάλλες πήγα με το mon bebe τετραήμερο στο Δουβλίνο. Ήταν το χριστουγεννιάτικο δώρο μου, λίγο καθυστερημένο αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Πάμε να δούμε φωτός και εντυπώσεις.

Το πρώτο πράγμα που με ξένισε στο Δουβλίνο ήταν ότι, σε αντίθεση με άλλα ταξίδια, αυτή τη φορά δεν κατάλαβα ότι άλλαξα χώρα. Θα μου πεις δε μου φταίει η Ιρλανδία σε αυτό, οκ. Αλλά ούτε adaptors για τις πρίζες πήραμε, ούτε πρόβλημα επικοινωνίας είχαμε, ούτε ώρα αλλάξαμε, τα αυτοκίνητα οδηγούσαν στα αριστερά, μία από τα ίδια δηλαδή. Και το σοκ συνεχίστηκε όταν πήγαμε στον κυρίως εμπορικό δρόμο του Δουβλίνου, όπου είδαμε τα ίδια ακριβώς μαγαζιά που βλέπουμε σε κάθε αγγλική ή ουαλική πόλη (μέχρι και Tesco έχουν), δηλαδή το φαινόμενο του clone town έχει επεκταθεί και εκτός ΗΒ. Πάλι καλά δηλαδή που είχαμε και ευρώ και καταλάβαμε ότι δεν είμασταν στο Λονδίνο. Α, και οι ταμπέλες στους δρόμους, σε άψογα Gaelic και από κάτω Αγγλικά.

Τέσπα, κατα τα άλλα το Δουβλίνο δεν ήταν τόσο χάλια όσο μου το περιέγραφαν. Ίσως όντως να μην έχει τη μεγαλοπρέπεια που βλέπεις σε άλλες πρωτεύουσες, κυρίως ίσως γιατί στο μεγάλο μέρος της σύγχρονης ιστορίας του ήταν μάλλον επαρχιακή πόλη, ιδιαίτερα μέχρι να ανεξαρτητοποιηθεί η Ιρλανδία από το ΗΒ, αλλά νομίζω ότι είναι μια χαρά για 3-4 μέρες, έχει πράγματα να κάνεις.

To Spike, μια τεράστια ατσαλένια μυτερή κολώνα στη μέση του κεντρικού δρόμου του Δουβλίνου, της O'Connell street. Συμβολίζει την είσοδο της πόλης στον 21ο αιώνα λέει. Το βρήκα αρκετά αταίριαστο με το περιβάλλον του.

Ο ποταμός του Δουβλίνου, ο Liffey.

Τα mailboxes στο Δουβλίνο είναι ίδια με τα δικά μας-μόνο που είναι πράσινα!


Το Tourist Information Centre, που το ψαχναμε κανένα 10λεπτο μέχρι να αντιληφθούμε ότι ήταν μέσα στην (τέως) εκκλησία.

Το Christ Church Cathedral, μια όμορφη εκκλησία, με τη μεγαλύτερη κρύπτη της Ευρώπης.


...η εν λόγω κρύπτη.
Μουμιοποιημένη γάτα και ποντίκι. Βρέθηκαν μέσα σε σωλήνα του εκκλησιαστικού όργανου, όπου προφανώς παγιδεύτηκαν κατα λάθος (στην Ελλάδα θα έλεγαν ότι είναι θαύμα φαντάζομαι).
Γλυπτά στην κρύπτη

Το άγαλμα της Δικαιοσύνης,. Τοποθετήθηκε επί Αγγλικής κυριαρχίας και αντιπαθήθηκε από τους Δουβλινέζους άμεσα γιατί πρώτον ΔΕΝ την παριστάνουν τυφλή, άρα ούτε και δίκαιη, και δεύτερον γιατί γυρνάει την πλάτη στην πόλη.
Το κάστρο του Δουβλίνου. Δεν μπήκαμε γιατί έκαναν ανακαίνιση.
Το Trinity College, κάτι σαν το Cambridge της Ιρλανδίας, μόνο κάπως μικρότερο.


Η φυλακή Kilmainham. Πολύ ενδιαφέρον κτίριο, άμεσα συνδεδεμένο με τη νεότερη ιστορία της Ιρλανδίας, και κυρίως με την ανεξαρτησία της. Εδώ στέλνονταν από τους Άγγλους διοικητές όλοι οι Ιρλανδοί στασιαστές.


Η νέα πτέρυγα, άκρως εντυπωσιακή και αντιπροσωπευτική ενός διαδεδομένου τύπου φυλακής. Έχει χρησιμοποιηθεί και σε αρκετές ταινίες ώς σκηνικό, όπως πχ στο Italian Job.

Τουρίστες στα βήματα επαναστατών και κατάδικων...




Κλεφτή ματιά μέσα σε ένα κελί στην παλιά πτέρυγα

Το προσωρινό μου κελί, για όλα τα εγκλήματα που έχω κάνει. Ευτυχώς μου δώσαν χάρη την ίδια μέρα!

Η πίσω αυλή της φυλακής, τόπος εκτέλεσης Ιρλανδών επαναστατών.


Μια εκδρομή στο Δουβλίνο είναι ημιτελής χωρίς μια επίσκεψη στο Guinness Storehouse


Η παλία αποθήκη της Guinness έχει μεταμορφωθεί σε ιδιότυπο μουσείο σε σχήμα ποτηριού μπύρας (pint για την ακρίβεια), μέσα στο οποίο γίνεται ξενάγηση σε όλα τα στάδια παραγωγής της μπύρας, μέχρι και τη διακίνηση ης σε όλο τον κόσμο. Ξεκινάς έτσι από τα 4 συστατικά της:


Το νερό, που έπεφτε σαν καταρράχτης ερχόμενο από πηγές σε ένα κοντινό βουνό...


...τη μαγιά, που φυλάσσεται σε χρηματοκιβώτια παρακαλώ γιατί είναι απο τα πιό πολύτιμα συστατικά της Guinness...

...το λυκίσκο, ο οποίος παράγεται σε συγκεκριμένες περιοχές του κόσμου...

...και το κριθάρι βεβαίως βεβαίως.

Η ξενάγηση συνεχίζει με τους τρόπους καβουρδίσματος του κριθαριού, ανάμειξης και "μαγειρέματος" όλων των υλικών, την αποθήκευση και εμφιάλωση της μπύρας και τη διακίνηση. Επίσης, περιλαμβάνει γευσιγνωσία ολόφρεσκης Guinness από το διπλανό εργοστάσιο...


... αλλά και τη δυνατότητα να σερβίρεις μπύρα μόνος σου (με περιμένει λαμπρή καριέρα publican)...


...συλλογή από μπουκάλια και διαφημίσεις της Guinness ανά την ιστορία της...
...και ολοκληρώνεται με πανοραμική θέα της πόλης από τον ψηλότερο όροφο της αποθήκης, όπου και σε κερνάνε κι ένα pint (11 το πρωι πήγαμε, με άδειο στομάχι το ήπια, κουρούμπελο έγινα).


Μία των ημερών πήγαμε και ημερήσια στο Μalahide Castle, ένα καλοδιατηρημένο κάστρο στα βόρεια της πόλης. Η ξενάγηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά δυστυχώς δεν μου επέτρεψαν να βγάλω φωτογραφίες. Αργότερα είδαμε και το ομώνυμο χωριουδάκι



Και για να κλείσω, σύντομη αναφορά στα φετίχ της πόλης:

Κρύα Guinness σε αυθεντική Ιρλανδέζικη pub...

...Ιρλανδέζικο μοσχάρι κοκκινιστό με Guinness (πάλι) με potato flan (στην κορυφή) και soda bread (μου ξέφυγε, δεν φαίνεται εδώ)...

...Irish Coffee (και Baileys coffee στο βάθος, αλλά αυτό δεν πιάνεται)...

...και το καλύτερο όλων, Σάββατο βράδυ σε συνοικιακή pub, πίνοντας Guinness και απολαμβάνοντας Ιρλανδικές μπαλλάντες από ντόπιους που συνεχίζουν τη μακρά μουσική παράδοση της χώρας. Τι άλλο θες για να περάσεις καλα; (δείγματα της μουσικής που έπαιζαν εδώ και εδώ -τα δικά μου βίντεο βγήκαν χάλια)