Ταξιδιωτικές εντυπώσεις- Ουτρέχτη, Ολλανδία

Έχω μείνει πολύ πίσω με τα ταξιδιωτικά μου ποστ, οπότε προετοιμαστείτε για το Μαρβιν Τσοκλη- The return. Πρώτος σταθμός η Ουτρέχτη της Ολλανδίας, στην οποία βρέθηκα τον Ιούλιο ανήμερα των γενεθλίων μου για -τι άλλο;- συνέδριο.

Η Ολλανδία πάντα μου άρεσε σαν χώρα. Σου δίνει την αίσθηση της Ευρώπης, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι. Ευγενικοί άνθρωποι, τακτοποιημένο κράτος, ανοιχτά μυαλά, βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για την ιδανική ευρωπαϊκή χώρα (θα αποφασίσω όταν δω και όλες τις υπόλοιπες!). Έχοντας λοιπόν ήδη επισκεφτεί Άμστερνταμ και Groningen, πήγα στην Ουτρέχτη αρκετά υποψιασμένος για το τι θα συναντήσω. Η πόλη όμως αποδείχτηκε μια ευχάριστη έκπληξη.






Η Ουτρέχτη είναι ουσιαστικά ένα μεσαιωνικό χωριό, χτισμένο πάνω σε κανάλια τα οποία κάποτε έπαιζαν σημαντικότατο ρόλο στην επιβίωση της πόλης (όπως και πολλών άλλων πόλεων στην Ολλανδία), καθώς ήταν βασικές οδοί για τη μεταφορά αγαθών και τροφίμων. Τώρα πια τα κανάλια είναι ήσυχα φυσικά, και πολύ καθαρά ευτυχώς.







Η ίδια η παλιά πόλη είναι πεζοδρομημένη από άκρη σε άκρη, και τα αυτοκίνητα επιτρέπονται μόνο περιμετρικα του μεσαιωνικού κέντρου. Επομένως, η πόλη βγάζει μια παράξενη και εξαιρετικά ευχάριστη γαλήνη, που διαταράσσεται που και που από κανένα κουδουνάκι ποδήλατου, αλλά οκ, το συγχωρείς. Ένας καφές ή ένα μεσημεριανό στα κανάλια ήταν για μένα ευκαιρίες απίστευτης χαλάρωσης σην πόλη που δεν δείχνει να βιάζεται για τίποτα- και γιατί θα έπρεπε άλλωστε;





Και επειδή εκδρομή στο εξωτερικό δεν νοείται χωρις να συνοδεύεται από πειραματισμούς με τα τοπικά εδέσματα, για να δούμε τι έχει να μας προτείνει η ολλανδική κουζίνα. Ελάχιστα πράγματα είναι η απάντηση, εξάλλου ποτέ δε φημιζόταν για την ποικιλία της, και μοιάζει αρκετά με την αγγλική. Οπωσδήποτε όμως ο επισκέπτης πρέπει να δοκιμάσει pancake, σαν το παρακάτω, το οποίο ήταν φτιαγμένο με κιμά και καρύδια.




Οι Ολλανδοί έχουν γενικώς πολύ ωραίες μηλόπιτες,αν όμως πάς στην Ουτρέχτη πρέπει να δοκιμάσεις το Appelgebal, μια λιχουδιά που αποτελείται από ένα ολόκληρο μήλο ψημένο σε σφολιάτα με σιρόπι. Αααχ ακόμα το θυμάμαι...



Και φυσικά το βρώμικο των Ολλανδών, το οποίο το βρίσκεις σε αυτόματους πωλητές, για μεγαλύτερη ευκολία κι λιγότερη αναμονη! Συνήθως είναι κροκέτες σε διάφορες παραλλαγες (τυρί, πατάτα κτλ).


Τι ξέχασα; Ά το συνέδριο :) Καθόλου ευχαριστημένος δεν έμεινα, πολύ χαζή οργάνωση, λίγοι επισκέπτες στα πόστερ μας, που τα είχαν βάλει στην άλλη άκρη του κόσμου. Δε βαριέσαι, μου έμεινε το ταξίδι!

Το γύφτικο σκεπάρνι, δίπλα στο πόστερ του

Συστήνω την Ουτρέχτη ανεπιφύλακτα. Άλλωστε, είναι η δεύτερη πολή, μετά τη Σεβίλλη της Ισπανίας, όπου ένιωσα ότι θα μπορούσα να ζήσω, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό. Όσοι λοιπόν βρεθείτε στα Αμστερνταμ, κάντε και μια ημερήσια στην Ουτρέχτη (20 λεπτα με το τρένο). Θα σας αποζημιώσει!




(Στα επόμενα τέυχη των ταξιδιωτικών εντυπώσεων: Καλιφόρνια και Κορκ!)