Τα άγνωστα διαμάντια των CDs

Ξεσκόνιζα τα Cd της εφηβικής μου ηλικίας σήμερα (κανονικής και όψιμης), κι έπιασα τον εαυτό μου να χαζεύει τις λίστες των κομματιών. Και διαπίστωσα ότι πολλές φορές κόλλαγα με ένα κομμάτι που δεν είχε την τύχη να γίνει γνωστό, συνήθως επειδή δεν κυκλοφόρησε αυτόνομο ποτέ, και γιατί δεν του φτιάξαν βιντεοκλιπ. Έκατσα λοιπόν και έψαξα κάποια από τα κομμάτια αυτά, και προς μεγάλη μου έκπληξη, σχεδόν όλα βρέθηκε κάποιος άνθρωπος να τα οπτικοποιήσει Για να δούμε μερικά από αυτά:

Skunk Anansie: She's my heroine

Ένα από τα σημαντικότερα γκρουπ της δεκαετίας του '90, που διαλύθηκε πριν μας δώσει όλα όσα θα μπορούσε (αλλά που ξαναενώθηκε φέτος όπως διαβάζω). She's my Heroine από το καταπληκτικό Stoosh, ένα σπαρακτικό κομμάτι. Αριστούργημα.




Manic Street Preachers: Enola/Alone

Άλλο ένα σημαντικότατο γκρουπ της Αγγλικής σκηνής, που συνεχίζει και σήμερα (λίγο κουρασμένο νομίζω), στο πιο Oasis-like τραγούδι τους, από τον καλύτερο δίσκο τους για μένα, το Everything must go.




The Offspring: Gone away

Οκ το παραδεχομαι, το Gone away και σε single κυκλοφόρησε και videoclip ειχε. Νομίζω όμως ότι στην Ελλάδα ειδικά πέρασε απαρατήρητο, παρόλο που το Ixnay on the Hombre είχε μεγάλη επιτυχία. Πολύ διαφορετικό από το τυπικό στυλ των Offspring, λιγότερο φωνακλάδικο και εφηβικό, πιο προσγειωμένο και σπαρακτικό, πιο ανθρώπινο. Εντζοϊ!



Bon Jovi: My guitar lies bleeding in my arms

Το These Days θυμάμαι είχε μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα. Κυκλοφόρησε και μετα το Crossroads με το σουπερ-Hit Always, που γνώρισε τους Bon Jovi στη δική μου γενιά. Και παρόλο που ήταν γεμάτο Βοντζοβικά στερεότυπα, έκανε μεγάλες επιτυχίες. Το My guitar lies bleeding in my arms, ως πιο προσωπικό και ενδοσκοπικό κομμάτι, και κατα συνέπεια καθόλου εμπορικό, δεν έγινε ποτέ γνωστό στο ευρύ κοινό. Κρίμα. Νομίζω ότι θα συμφωνήσετε ότι δεν συγκρίνεται ούτε με τα Hey God και These days(τα πιο αξιοπρεπή από τα singles) ούτε φυσικά με τις βλακείες τύπου something for the pain




HIM-Resurrection

Το φαινόμενο ΗΙΜ ποτέ δεν το κατάλαβα ομολογώ. Εμφανίστηκαν με ένα δικό τους στυλ από το πουθενά, παρουσίασαν έναν εξαιρετικό δίσκο (Razorblade Romance), έναν καλό δισκο (Deep Shadows) και μετά άρχισαν να αντιγράφουν τον εαυτό τους. Που να βρίσκονται άραγε τωρα; Στην Αγγλία είναι παντελώς άγνωστοι, ενώ ξέρω ότι βγάζουν ακόμα δίσκους. Ιδέα δεν έχω πώς τα πάνε. (Τους είχα δει και live στο Ροδον, τι θυμήθηκα ώρα...). Resurrection από το Razorblade Romance, εξαιρετική metal μπαλλάντα (που δυστυχώς μου θυμίζει κάποιες χαμένες φιλίες...).



Alice Cooper: Hell is living without you

Στα ευκολόπιστα 10χρονα αυτιά μας ο Alice Cooper ήταν τρομακτικός, σατανιστής, ανώμαλος. Ποιος δε θυμάται τα καρφιά στο βίντεο του Bed of nails και την τρομακτική εισαγωγη; Κι όμως το Trash μας έδωσε και μια από τις πιο ωραίες power ballads της εποχής της, το Hell is living without you...



Υπογεια ρεύματα: Στο ύψος των ματιών μου

Από την ελληνική μουσική σκηνή το μόνο που μπορεσα να βρω ήταν αυτό. Πολύ όμορφο τραγούδι από ένα πολύ όμορφο δίσκο ("Παραλογές")



Θα ήθελα πάρα πολύ να ανεβάσω το I'm calling Earth των Κατσιμίχα και το Goena Goena της Τσάτσου, αλλά δεν υπάρχουν δυστυχως. Μήπως να τα ανεβάσω εγω;;;

(πεσμένα τα κέφια τελευταία... μήπως να ετοιμάσω καμιά "Προδοσία" να ξεδώσω;)