Το αντι- Top 10 του 2009 (αλλά και τα κομμάτια που μου άρεσαν)

Τι καμνετε; Για πρώτη φορα στη μπλογκοκαριερα μου απεχω δυο μηνες, και ομολογώ πως μου έλειψε το σπορ, οποτε θα προσπαθήσω να επανέλθω δριμύτερος, αν κι ετσι οπως ειναι το προγραμμα μου χλωμο το κοβω, τεσπα.

Επειδή λοιπον το reader μου ειναι γεματο ποστς για τα top 10/20/100/125/328 του ετους, της δεκαετιας, του μιλλενιουμ και δεν ξερω γω τι (κοινως λυσσαξατε), και επειδη κατα κανόνα ολους οσους τους σκαρφαλώνετε σε δυσθεωρητα ύψη στα charts δεν τους εχω ξανακουσει ποτε μου, λες και ζω σε παραλληλο συμπαν, ειπα κι εγω να ανεβασω το δικο μου τοπ, με ενα τουιστ ομως: τα κομματια εκεινα με τα οποία μας γάνωσαν κυριολεκτικα τα αυτιά την χρονια που μας πέρασε, τουλαχιστον εκει πάνω (αν και υποψιάζομαι οτι δεν θα πρέπει να ηταν και πολύ διαφορετικά τα πραγματα εδω).

Για να βγάλω το φτυάρι λοιπόν (και για να μη λετε οτι δε χρωσταω του αγγελου μου νερο, ακολουθουν και καποια το οποια οντως μου αρεσαν):

10. Kud Cudi Vs Crookers-Day'n'Nite


Χωρις σχολια. Χαλια απλα.

9.Dizzee Rascal & Armand Van Helden - Bonkers


Έβγαζε που έβγαζε μαλακίες τελευταία ο Van Helden, τώρα επισήμως το παράκανε. Ενοχλητικότατο τραγούδι για το μέσο δεκαεφταρη, που όμως έκανε μεγάλο σουξε στα μέρη μας. Μη με ρωτας γιατι.

8.Cascada-Evacuate the dancefloor


Αν και πρεπει να της αναγνωρίσω ότι εγκατέλειψε την eurotrance (ή αλλιώς την trance της καραμούζας, βλέπε Everytime we touch), δεν καταφερε να βγάλει κατι αξιόλογο ούτε αυτη τη φορα η μουρεκομπεμπέκα. Κι όπως πολύ σωστά έγραψε μια τρανσεξουαλ dj, "When i listen to that song the only thing I want to evacuate is my bowels". Δεν εχω να πω κατι αλλο.


7.Black-eyed peas: Boom boom pow


Αλλη μια ανεξηγητη επιτυχια. Πληρως ασυναρτητο, χωρις να εντασσεται σε καποιο ειδος μουσικης, φασαρια για τη φασαρια, και με μια Φεργκι που σαν να την πιανουν απο το λαιμό απο το 1,45 κ μετα. Μπουρδες.

6. Black-eyed peas: I've got a feeling


Νταξει αγορι μου, tonight is gonna be a good good night, γιατί πρέπει να μας το πεις 241 φορες; Ουδεμια στιχουργικη εμπνευσις. Και δε μας ενδιαφερει ο κωλος της Φεργκι.

5. Mini Viva-Left my heart in Tokyo


H Sailormoon συναντά τη Στρουμφίτα και πιάνουν το μικρόφωνο για ένα τραγούδι που θα έπρεπε να είχε βγει καμια δεκαρία χρόνια πιο πριν. Τι βαρεμαρα...

4.Shakira-She wolf


Η κοπελια μαλλον το χει χάσει λιγουλάκι. Τι είναι αυτό γλυκιά μου;;; Και καλά μου λικνίζεσαι και μου δένεσαι κομπος σαν τον Τιραμόλα, εύγε μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς. Τα υπόλοιπα; Το αλύχτισμα της λύκαινας; Το SOS she's in disguise που ακούγεται λες κι έχεις την νάρκωση από τον οδοντίατρο και δεν μπορείς να μιλήσεις;

3.Flo-rida: Head round


Ο ορισμός της αηδίας διασκευάζει το χιλιοπαιγμένο και ξεφτισμένο You spin me right round σε μια πιο yo-να-γαμησουμε-και-κανα-γκομενακι εκδοση (τραγική ειρωνεία αν σκεφτείς ποιοι το πρωτοεβγαλαν), με μια μουρλοκακομοίρα να λικνίζεται κ να βασανίζεται καπως να βγάλει το ρεφρεν. Χαλια.


2.David Guetta: When love takes over


Με αυτό το κομμάτι έφτασα να ευχόμουν να κάπνιζα, για να βγαίνω από τα κλαμπ κάθε μια από τις 32 φορές που το έπαιζαν. Ο Guetta αντιγράφει τον εαυτό του και καμια δεκαριά άλλους μουσικούς σε ένα και μόνο τραγούδι, και εγγυάται άφθονο βυζοκούνημα στα τρεντι/χπ/μη χεσω μπαρ της παραλιακης.

1.Beyonce: Single ladies


Για εμένα αναμφισβήτητα το πιο ενοχλητικό τραγούδι της χρονιάς. Με κάτι που μοιάζει λιγο με μουσική και πιο πολύ με κλαπατσίμπανα, εκνευριστικά φωνητικά που δεν πατάνε καν πάνω σε αυτά τα κλαμπατσίμπανα και βιντεοκλιπ που κόστισε λιγότερο από ένα διπλόπιτο στου κάβουρα, πραγματικά απορώ γιατί αυτό το τραγούδι έκανε τόση επιτυχία.

Δε με πιασε μαλλον το πνευμα των χριστουγεννων ε; Ελα δεν ειμαι και τοσο κακως. Ιδου και μερικα από τα αγαπημένα μου της (μέτριας) χρονιάς που μας πέρασε.



Ω ναι, καμια φορα ακούω ΚΑΙ την αχώνευτη. Πολύ κολλητικό τραγουδάκι, χωρίς πολλά ξεφωνίσματα και υπερβολές, μια χαρα!

Εννοείται ότι μου άρεσαν σχεδόν όλα τα κομμάτια της, αλλά αυτό θα το θυμόμαστε για πολλά χρονια, θα το δειτε.

Ένα τραγούδι που χόρεψα (και χορεύω ακόμα) μέχρι ξεπατώματος. Μουσική, στίχος, ερμηνεία, υπέροχα.

Ευχάριστη έκπληξη από τις φιλενάδες, πολύ διαφορετικό και ομορφο τραγουδάκι.

Το καλύτερο dance κομμάτι μιας χρονιάς όπου τα δυνατά χορευτικά τραγούδια μιλάνε για πόνο (βλ Remedy). Και μια Sophie εκπληκτική.

Αν και όχι το καλύτερο που θα μπορουσε να πει, εντουτοις πολύ ανεβαστικό κομμάτι με πανέμορφο χορευτικο.

Επιτέλους ένα ωραίο κομμάτι σε αυτό το αλμπουμ! Αντε μπραβο, να θυμηθείτε τους παλιούς μελωδικούς εαυτους σας λιγο.

Η άλλη έκπληξη της χρονιάς .Στροφη 180 μοιρών για τη Ριαννούλα (του χιονια) και μια μπαλλάντα διαφορετική από όσα μας έχει συνηθίσει. Μπράβο.

Η χρονιά που με έκανε φαν της Pink. Κομμάτη με τρομερή δύναμη, εξαιρετικά ενδοσκοπικό, που θα έπρεπε να μιλάει σε όλους μας-όλοι έχουμε νοιώσει καπως έτσι σωστα;

Ακούω γνώμες!