Το είχα πει θυμάμαι, μέχρι τα τριάντα μου θα έχω ξεμπερδέψει με αυτό... Αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα γινόταν κιόλας, και μάλιστα τρεις μέρες πριν τα κλείσω, και μάλιστα στο σπίτι μου στην Αγγλία, με τον άνθρωπό μου στο δίπλα δωμάτιο. Κι έγινε. Ήρθαν όλα στο φως. Δεν το προκάλεσα, αλλά δεν το αρνήθηκα. Μεγάλωσα πολύ για να κάνω πίσω τώρα. Στεναχώρια, θάρρος, λύπη, χαρά, ανακούφιση.
Ο ανήφορος τώρα αρχίζει, αλλά είναι ωραίος ανήφορος...Γιατί αυτή τη φορά είμαι εγώ... Κι έκανα το καλύτερο δώρο στον εαυτό μου... Χρόνια μου πολλά...
Share
08/07/2011
Coming out...
04/08/2010
03/08/2010
Διατριβή:Τελος!
62,068 λέξεις, 301 σελίδες, 3 χρόνια και 10 μήνες, 7 πειράματα, 150 συμμετέχοντες, άπειροι καφέδες, στοίβες γραπτά για διόρθωμα, λίγα χρήματα, φίλοι και συγγενείς που δεν καταλαβαίνουν τι κάνεις (και κυρίως ΓΙΑΤΙ το κάνεις), άπειρες ώρες στον υπολογιστή, χαμένες Κυριακές, δημοσιέυσεις, συνέδρια, ταξίδια, υποτροφίες, χαρές, απογοητέυσεις, μοναξιά, γνωριμίες, μπόλικο αλκοόλ, (που να κάπνιζα κιόλας), να μη μου βγαίνει η σκρόφα η ANOVA, να μου την κοπανάει η άλλη από τον τομογράφο, να κυνηγαώ καθηγητές, τεχνικούς, συνεντεύξεις, δουλειές, κι άλλες απογοητεύσεις, αλλά ΤΕΛΟΣ! Τύπωσα, έδεσα, κατέθεσα. Πάμε γι'άλλα.
Και να σου πω κατι: Δεν μετανοιώνω ρε φίλε. Ακόμα κι αν το μετά είναι αβέβαιο. Άξιζε τον κόπο.
08/06/2010
Subscribe to:
Posts (Atom)