A night at the opera

Update: Φωτογραφιες απο την παρασταση

Carmen: Photos


Τον τελευταιο χρονο εχω γινει φαν της οπερας, ενος ειδους που παλιοτερα το θεωρουσα βαρετο και το κορόιδευα μαλλον (γιατι φυσικα δεν μπορεις να κρινεις κατι χωρις να το εχεις δοκιμασει). Χτες το βραδυ λοιπον με την παρεα μου παρακολουθησαμε την τριτη μου παρασταση μεσα σε μια χρονια (εχω πεσει με τα μουτρα, ξερω!), την Carmen του Bizet, παραγωγης English National Opera,στο Colliseum.

Περιεργη παρασταση. Δεν καταλαβα αν μου αρεσε η οχι. Φυσικα δε γινεται λογος για τη μουσικη, η οποια ηταν καταπληκτικη.Επισης, οι ηθοποιοι ηταν ολοι παρα πολυ καλοι: ομορφη η ερμηνεια της Καρμεν, αν και θα την περιμενα λιγο πιο παθιασμενη, επιβλητικος οσο θα επρεπε ο Δον Χοσε και ευχαριστηση εκπληξη η Μικαελα. Και ευτυχως που υπηρχαν και αυτα τα θετικα, γιατι οπως ειπα υπηρχαν πολλα στοιχεια που δε μου πολυαρεσαν.

Η σκηνοθεσια ανετεθη στη Sally Potter, η οποια μεχρι τωρα σκηνοθετουσε μονο χολυγουντιανες παραγωγες (Orlando), και η οποια θελησε να τοποθετησει την Carmen της σε ενα συγχρονο urban environment, οπως λεει στο προγραμμα. Μεχρι εδω καλα, ποτε δε με ενοχλησαν καποιες συγχρονες πινελιες σε κλασσικα εργα, ουτε καν σε τραγωδιες. Το θεμα ειναι να βρισκεις το σωστο μετρο. Στην παρασταση χτες οι αλλαγες παραηταν πολλες: οι φανταροι ειχαν γινει σεκιουριταδες που παρακολουθουσαν τον κοσμο μεσω CCTV, ο δον Χοσε λαμβανε μηνυματα στο ...κινητο του, οι καπνεργατριες ειχαν γινει πορνες και η ταβερνα ειχε γινει μπαρ. Ευτυχως δηλαδη που η αρενα δεν εγινε το γηπεδο της Ρεαλ και ο ταυρομαχος διασημος ποδοσφαιριστης (αν και εδω ειχε ενα twist, καθως αυτος εμφανιστηκε με γκομενιτσες αγκαζε και με τους παπαρατσι κατα ποδας. Αν συνδυασεις ολα αυτα με καποιες δοσεις ...breakdancing και hip-hop στο τελος, ε ειναι να μην μπερδευεσαι;

Αλλη μια παρατηρηση εχει να κανει με το οτι επιλεξαν να κοψουν σεβαστα κομματια απο το λιμπρετο, με αποτελεσμα να δυσκολευτουμε να ακολουθησουμε την πλοκη σε καποια σημεια. Δεν καταλαβαινω γιατι.

Το τελευταιο που εχω να πω εχει να κανει με τη γενικοτερη νοοτροπια της ENO, η οποια επιβαλλει ολες οι οπερες της να μεταφραζονται στα Αγγλικα. Ειλικρινα αυτο δεν το καταλαβαινω, απο τη στιγμη που ολες οι οπερες υπερτιτλιζονται (αν υπαρχει αυτη η λεξη). Την ιδια ασχημη εντυπωση μου ειχε αφησαι και ο γαμος του Φιγκαρο στην ιδια σκηνη περσι. Ακομα και ο άγγλος της παρεας δηλωσε οτι δεν θεωρει οτι τα αγγλικα ειναι καταλληλη γλωσα για τετοια εργα.

Οπως και να χει, δεν περασαμε και τοσο ασχημα, κυριως χαρη στους ηθοποιους και τη μουσικη. Δε νομιζω ομως οτι θα το συνιστουσα σε καποιον να παει. Και θα περιμενω για ενα πιο κλασσικο ανεβασμα την επομενη φορα...


περισσοτερα εδω