Κι αλλη Αγγλικη επαρχια

Το σ/κ το περασα στο Isle of Wight. Αυτο ειναι ενα μικρο νησακι στα νοτια της Αγγλιας, οσο περιπου μια μεση Κυκλαδα σε μεγεθος (παντα ειχα την απορια αν οι Κυκλαδες εχουν ενικο),εντελως καταπρασινο ομως. Ο καιρος ηταν χαλια, αλλα τουλαχιστον δεν εβρεξε. Τι περιμενω κι εγω μες στο καταχειμωνο; Ασε που το νησι ειναι καλοκαιρινος προορισμος, οποτε ηταν σχεδον ερημο, με τους ντοπιους να μας κοιτανε σαν εξωγηινους (αλλα να μας χαιρετανε κιολας, οφειλω να το πω)

Μειναμε σε ενα γλυκυτατο χωριουδακι με τον μαναβη του, τον φουρναρη του, τον ψαρα του, τον ανθοπωλη του και γενικως πραγματα τα οπια σπανιζουν στο Λονδινο. Δειτε λοιπον φωτογραφιες απο το χωριο.









Και φυσικα η περιηγηση αρχισε. Παρα το μεγεθος του, το Isle of Wight ειχε αρκετα πραγματα να δεις, οχι βεβαια οτι ολα ειναι εξαιρετικα ενδιαφεροντα, αλλα τουλαχιστον δε βαριεσαι αμα εχεις ορεξη να γυρισεις.

Το Σαββατο πηγαμε σε εναν φαρο, ο οποιος ειναι μνημειο πολιτιστικης κληρονομιας. Προσωπικα με αφησε παντελως αδιαφορο, που αρεσε ομως η τοποθεσια.




Ενα κομματι της παραλιας εχει υποχωρησει...



...και αυτη η κουκκιδα που περιπλανιεται στην ακροθαλασσια δεν ειναι αλλος απο τον Μαρβιν σας, που ειπε να δει πως ειναι τα πραγματα εκει κατω!



Λιγη αγρια φυση παραπερα






Η ντεϊ του περιελαμβανε επισκεψη στο τοπικο καστρο. Σαν αξιοθεατο απο μονο του δεν ειναι και ιδιαιτερα πρωτοτυπο, γιατι σαυτη τη χωρα βρωμαμε απο τα καστρα. Το συγκεκριμενο δεν ηταν κι ασχημο γιατι ειναι αρκετα καλοδιατηρημενο.

Η ταφρος και η εισοδος





Ανεβαινοντας σε εναν απο τους πυργους του καστρου (λιγο θολη δυστυχως)








Το εσωτερικο του καστρου






Σε ενα απο τα κτιρια του καστρου μας κανανε επιδειξη για το πως τραβουσαν νερο απο το πηγαδι για την τροφοδοσια των κατοικων του καστρου. Η συμπαθεστατη γαιδουριτσα περπατησε σε αυτον τον τεραστιο τροχο για δυο λεπτα και ανεβασε τον κουβα απο το πολυ βαθυ πηγαδι. Σημειωτεον δε οτι πριν βαλουν γαιδουρια τη δουλεια αυτη την καναν ανθρωποι, οι οποιο δουλευαν ασταματητα, γιατι το καστρο ειχε διαρκη αναγκη απο νερο.




Το μουσειο, στεγασμενο στη μεγαλη σαλα του καστρου, οπου βασιλεις, ευγενεις, στρατιωτες και υπηρετες ολοι μαζι ετρωγαν το δειπνο τους. Στην ιδια σαλα κοιμουνταν οι στρατιωτες και καμποσοι υπηρετες, για την ακριβεια οσοι προλαβαιναν να βρουν χωρο. Οι υπολοιποι κοιμουνταν οπου εβρισκαν.






Το εσωτερικο ενδυμα των ιπποτων, ασηκωτο αλλα ατρωτο στα χτυπηματα απο σπαθι. Οχι ομως και απο βελη...


...και το ασορτι σκουφακι



Και ιδου το αυθεντικο κρανος, ασηκωτο επισης. Μ'αρεσει που τα εκθεματα ειναι για παιδια βασικα... αν το φορεσει κανα παιδακι αυτο; Με αυχενικο το βλεπω...





Γελασε κανεις; Δεν θα μπορουσα να ειμαι μια χαρα πολεμιστης του Μεσαιωνα; Μην κρινετε απο το γουρλωμενο βλεμμα, ειναι που φωτογραφηθηκα στα γρηγορα, γιατι δεν ηξερα αν επιτρεποταν...